 |
| * |
Ağacın gölgesi sokak lambasının ışığında yere vuruyordu. Yerdeki gölgeye basarak geçti. Ağaca baktı. Onun bundan haberi yoktu. Öylece duruyordu hiçbir şey olmamış gibi. Sanki gölgesi ezilmemişti az önce. Sonra diğer gölgelere de bastı. Çevresine baktı. Kimsenin umrunda değildi ezilen gölgeler. Artık gözleri yerde, basacak gölgeleri arıyordu. Hepsine basacaktı, hepsine! Canı acımazdı nasılsa gölgelerin. Hiçbirinin sesi de çıkmıyordu zaten.
Kendi canı neden acıyordu peki?
O da bir gölgeydi aslında cismini arayan. Bir türlü gerçek olamayan. Bir türlü sesi çıkmayan. Böyleydi işte, yapacak bir şey yoktu. Kabullenmişti kaderini. Öte yandan gün geçtikçe içinde kabaran isyan dalgasını da bastıramıyordu. Daha cesur olmak istiyordu. Konuşabilmek en basitinden. Bu bile onun için çok fazlaydı, susmakla yetinmek dururken. Çünkü susmak kendini ifade edebildiği en iyi yöntemdi. Oysa yeri geldiğinde ruhları incitebilmek de istiyordu. Bu, olması gerekendi çünkü. Ama o bunun yerine, onlar adına utanmayı seçiyordu. Herkes ve her şey için utanabilirdi. Dünyadaki bütün utançlar için sızlamak üzere kalbi, kızarmak için ise yüzü hazırda beklerdi.
Yerdeki gölgeleri neden görmüyordu diğer insanlar? Basmak ya da basmamak… Hiçbir önemi yoktu ki bunun. Gölgeler acımazdı nasılsa. Onlar gerçek değildiler çünkü. Yoktular. Bazen var olduklarını sanan yanılsamaydılar yalnızca. Yalnızca.
5 yorum:
Gerçek olmadıklarına inanmayı seçmek daha çok acı çekmemek için midir acaba? Düşündüm ki bu yazının üstüne, bir şeyin gölgesi yoksa kendisi de yoktur ya da karanlıklardadır O yüzden gölge gerçekliktir, varoluştur. Var oluşunun yerde süzülüşü -aslında özü.
Peki o zaman gölge neden cismini arar? Ve bundan da öte, cisme ne gerek var?
Bir gölge kendi başına da başka gölgelere erişebilir ama kabul etmeli ki sonuçta o da cisminin emrindedir. Ona ulaşmaktaki amacı istediği yöne doğru gidebilmektir belki de. Dünyanın gerçekliğinde cisimlerin sözü geçer ya çünkü.
Çokça cisimlere takılanların göremediğidir gölgeler, o yüzden acı çekiyor olsa gerek gölgelerin bilincindekiler.
Yorumun yazımı gölgede bırakacak kadar güzelmiş Duygu!
Yok artık!
Düşüncelere gark ettin beni gölgesi güzel insan. Sevgiyle kal :D
O zaman, 'Gölgelerin gücü adına!' diyorum... :P
(Evet, bunu dedim, pişman değilim, yine olsa yine derim)
Çok iyi dedin, çok da güzel dedin :D
Yorum Gönder