 |
| John William Godward - Dolce far niente (Sweet nothings) |
Dostlar dağılır dört
bir yana, kendi yollarına... Gittikçe daha mı yalnızlaşıyor insan ne?
Etrafındaki herkes dağılıyor bir yerlere. Sense hala, hep aynı yerde kalıyor
gibisin. Arka koltukta unutulmuş gibi.
Değişmeyen tek şey arka planda çalan Ezginin Günlüğü. Can sıkıntısı ve eksiklik
hissiyle geçen günler. Önceden ne yapıyordun sen? Yine böyle mi hissediyordun?
Sanki hep geçmişte daha mutluydun gibi geliyor. Ama değildi galiba. Evet,
değildi. Dışarı çıkmak istiyorsun. Soğuk. Gece-ve geceler kısa artık, bu
sevinci de aldılar elinden. Aydınlık bir güne bile başlatmıyorlar artık.
Yapılması gereken çok şey var. Serili çamaşırlar toplanacak.
Makinedeki çamaşırlar asılacak. Mutfakta bulaşıklar toplanacak. Bulaşık
makinesi çalıştırılacak. Çarşaflar değiştirilecek. Haftaiçi koltuğun üzerine gelişigüzel
yığdığın giysiler-giyisi değilmiş giysiymiş bak bunu lisedeyken öğrenip çok
şaşırmıştın sence kesinlikle giyisiydi çünkü- toplanacak. Şu an için acelesi
yok ama ders çalışsan da fena olmaz-evet haklısın bu akşam da çalışma sonra
çalışırsın. Anne baba aranacak, iyi olduğun bildirilecek. Ev temizlenecek-ama
her zamanki gibi daha idare eder yaa, onu sonra yaparsın. İzlemek istediğin filmler,
okumak istediğin kitaplar var-yok şimdi onlara vakit ayıramazsın, zaten o kalın
kitabı da bitiremedin 3 ay mı oldu, artık kabullen çok kalın kitap okumak yok
sana, yapamıyorsun. Öylece oturmak en iyisi. Dolce far niente.
Bazen çok yalnızsın. Sebebi de yok. Deniz kenarına gitsen
düzelir mi acaba. Üzgün suratla olmaz, işe yaramaz, denedin daha önce. Kalabalığa
karışmak. Bunalırsın, sana göre değil. Yolculuğa çıkmak. Belki. Ama... Bu şehir arkandan gelecek, sen yine aynı
sokakta dolaşacaksın.
Çaresi var mı bilmem. Yapılması gereken çok şey var. Yapacak
hiçbir şey yok.
